3 listopada odbyła się wycieczka do Oświęcimia, w której wzięli udział uczniowie klas VII i VIII naszej szkoły oraz Szkoły Podstawowej w Brzozowej. Opiekę sprawowali: Pani Jadwiga Gawełczyk, Pan Dyrektor Grzegorz Kieroński oraz Pani Marta Pawlik-Włudyka.
Kiedy dotarliśmy na miejsce, przywitaliśmy się z przewodnikami (zwiedzaliśmy w dwóch grupach) i nastąpiło zwiedzanie obozu Auschwitz I. Wejście do obozu otwiera brama, na której widnieje napis: „Arbeit macht frei”, czyli „Praca czyni wolnym”. W rzeczywistości jednak tak nie było. Ten, kto przekroczył próg tej bramy, nie miał szans na wolność, czekały go tam jedynie śmierć i wszelkiego rodzaju tortury… Od 1942 roku obóz stał się miejscem fabrycznej, masowej zagłady ludzi (przede wszystkim Żydów). Zostało tu zamordowanych około miliona Żydów, 75 tysięcy Polaków, 21 tysięcy Cyganów, 15 tysięcy radzieckich jeńców wojennych i innych.
Zwiedzanie obozu zaczęliśmy od budynków, w których znajdowały się liczne zdjęcia tego miejsca z czasów wojny. Mogliśmy tam także zobaczyć pozostałe po więźniach rzeczy osobiste, takie jak: okulary, buty, walizki, przedmioty codziennego użytku, ich zdjęcia oraz pomieszczenia, w których zmuszeni byli mieszkać. Największe wrażenie wywarł na nas pobyt w pomieszczeniu, gdzie znajdowały się krematorium i komora gazowa. Naszą uwagę przykuły dawne piece krematoryjne. Następnie udaliśmy się pod ŚCIANĘ ŚMIERCI i blok 11 zwany blokiem śmierci. Tam oddaliśmy hołd zamordowanym, zapalając znicze.
Następnie przejechaliśmy do Muzeum Auschwitz II- Birkenau w Brzezince. Wejście do niego stanowiła ogromna brama wjazdowa, przez którą kiedyś przejeżdżały pociągi przywożące więźniów z całej Europy. Na terenie tego obozu mieliśmy możliwość zobaczyć pozostałości po barakach mieszkalnych. W tej części wycieczki towarzyszył nam deszcz, ale cóż to za niedogodność w porównaniu z okrutnymi warunkami, w jakich musieli żyć więźniowie?
Dawny niemiecki obóz koncentracyjny zrobił na nas niezwykłe wrażenie, gdyż pozwolił przynajmniej częściowo wyobrazić sobie skalę Holokaustu. Wszyscy byliśmy wstrząśnięci tym, jakie „piekło” musieli przejść ci ludzie. Niewyobrażalne jest również to, jak człowiek drugiemu człowiekowi może zgotować taki los …😢
W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się w Wadowicach. Zwiedziliśmy Muzeum Dom Rodzinny Jana Pawła II. Nowoczesna, multimedialna wystawa narracyjna zabrała nas w podróż po życiu człowieka, który zmienił oblicze współczesnego świata. Sercem Muzeum jest mieszkanie rodziny Wojtyłów. Można w nim zobaczyć oryginalne eksponaty związane z tą rodziną i fotografie z albumu rodzinnego. Widzieliśmy również zegar słoneczny z napisem: „Czas ucieka, wieczność czeka”, na który w młodości codziennie ze swojego okna spoglądał Karol Wojtyła. Dowiedzieliśmy się o wielkiej Jego pasji, jaką były góry i narty. Poznaliśmy okoliczności śmierci matki i odejścia brata (później również ojca), które bardzo przeżył, a także wyjazd na studia do Krakowa, wojnę, ciężką fizyczną pracę i odpowiedź na Jego powołanie do kapłaństwa. Pogłębiliśmy swoją wiedzę o Karolu Wojtyle – księdzu, następnie biskupie i kardynale, a wreszcie… papieżu. Przechodząc przez strefę wydarzeń z 13 maja 1981 roku, zobaczyliśmy jeden z najważniejszych eksponatów – oryginalny pistolet, z którego Ali Agca strzelał do Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra. Poznaliśmy miejsca, do których pielgrzymował papież oraz przesłanie jego nauczania. Zwiedzanie zakończyliśmy swoistym testamentem Jana Pawła II, mającym nam przypominać, że choć fizycznie papież odszedł, jego nauczanie wciąż jest żywe.
Po zwiedzeniu Muzeum udaliśmy się do Bazyliki Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, a później obowiązkowo – na przepyszne kremówki papieskie. Tym słodkim akcentem skończyliśmy pobyt w mieście, w którym „wszystko się zaczęło”.
Tej wycieczki na pewno nie zapomnimy. Były to dla nas niesamowite lekcje historii i religii, które zmusiły nas do zadumy i przemyśleń…
M.P-W
